Carousel... η ζωή μας...

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
Η νοσταλγία του ανέκφραστου- σαν τη θολή, αόριστη
ανάμνηση απ' τη γεύση ενός καρπού,
πούφαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη- και θέλεις να τη θυμηθής
κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι από δάκρυα.
Γι΄αυτό σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που
κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.
"Τάσος Λειβαδίτης"
Carousel - Ευανθία Ρεμπούτσικα ‎- Από τον Δίσκο: Το Αστέρι Κι Η Ευχή 1998